بیدار با یار

دیگر به زبانت بگو بس است ،از ذکر لبیک های دروغین باز ایستد،لبیکی ک همراه با عمل نباشد چه سود برای او،زبانی که دست یاری کننده ای  آن نباشد دیر یا زود خاموش می شود… حال تو رو ب او بگو لبیک و پشت به او دست در دست گناه کن  مهدی را چه سود به غیر از آن که کوفی بودنمان را باری دیگر برایش رو کرده باشیم

امام خمینی(رحمة الله) می فرمایند:اگر یک در بروی خواهش نفسانی باز کنی،لابدّی که درهای  بسیاری به روی آن باز کنی.یک وقت به واسطه یک متابعت نفس به چندین مفاسد واز آن به هزار مهالک مبتلا شوی،تا آنکه خدای نخواسته در دم آخر جمیع راه حق را بر تو منسد کند.

امروز خود را با سرعت نور ازجلوی چشمانم گذراندم تا شاید کمتراشتباهاتم نمایان شود ولی یک چیز بین آنها آنقدر آشکار بود که با چشم بسته نیز دیده می شد وآن چیزی جزء خودنمایی نبود وقتی در عمق واژه خودنمای فرورفتم بی عزتی را یافتم.راستی چرا ما آدم ها اینقدر سعی میکنیم خود را به دیگران اثبات کنیم؟ شاید یکی از ادله ی آن خود را باور نداشتن باشد وهمین باعث می شود دربیشتر اوقات خود را به جای ناخود به دیگران قالب کنیم به امید اینکه مورد تایید دیگران قرار گیریم ولی به تنها چیزی که توجه نمی کنیم زیبایی وجودمان است که مورد توجه  الله می باشد و هر روز ظاهرمان را زیبنده تر می کنیم در حالی که باطنمان گندیده ولحیده شده است ومثل ما مثل آن میوه فروش فریبکاریست که برای اینکه میوه اش زودتر به فروش برسد روی جعبه را  میوه های تازه وخوب و هر چه میوه ی گندیده دارد زیر آن می چیند غافل از این که کارش به ضرر خود تمام می شود چون یک خریدار دانا و باهوش کل جعبه را بررسی می کند وبعد خریدش را می کند ودر معدود مواقعه ای که خریدار شخص غافل وسطحی نگر باشد فریب میوه فروش را می خورد.پس از آن رو که خریدار اصلی ما خداوند دانای حکیم است،وای بر ما که برای اینکه مورد قبول خریدارن غافل قرار گیریم از رضایت خالق هستی و خریدار اصلی قرار نگیریم.

 آیت الله احمدی میانجی: نگذارید گناه بماند،بیات شود. نگذارید بماند کهنه شود.در روایت قریب به این مضمون داریم:((مومن،گناهش نمی ماند)) چون ایمانش او را وادار می کند،وقتی گناه کرد فوراٌ توبه کند.مخصوصاٌ  درمورد حق الناس.

امید به ظهور…
… مهدی زهرا بگذار بگویم که اهل دنیا در نبود تو چه کارها که می
کنندو سرنوشت بی حضور تو چگونه بی حساب و کتاب عمل می نماید!
باید گفت دنیا بی تو از جهنم پست تر است، حتی برای آنان که دم از خوشبختی می زنند!
چشم ها به من می گویند : دیگر انتظار بس است ، شاید روزی ما از بین برویم و جمال مولایمان را نبینیم!
قلب می گوید : شاید روزی از کار بیفتم و عشق سرورمان را درک نکنیم!
دل می گوید: شاید روزی پرپر گردم و از آمدن معشوق با خبر نشوم!
دست می گوید: شاید روزی بریده گردم و دستان آقایم را لمس نکنم!
پا می گوید : شاید روزی از کار بیفتم و نتوانم در رکاب مولایم باشم!
ولی تنها چیزی که آنها را نگه داشته، امید نزدیکی ظهور است …
خسته ام ،از زندگی ای که باید بدون عشق، بدون محبوب، … روزگار را سپری کنم !
آخر سالهاست که انتظارت را می کشم . حضور تو در خانه دلم باعث شده که قلبم آرام گیرد و امیدی برای تپیدن داشته باشد.
کاش پرستو بودم و بر بام خانه تو پرواز می نمودم …
کاش پروانه بودم و بر گرد تو می گردیدم…
کاش قاصدک بودم و به سوی تو بال می گوشودم و خبر آمدنت را از زبان خودت می شنیدم…
کاش ابری بودم وسایبانی برای وجودخسته ات …
ولی افسوس که انسان خاکی بیش نیستم تا به آستان خانه ات گام نهم!
عشق پیوند دو قلب است در یک آشیان که با یک هدف زندگی و مرگ را آغاز می کنند…
مهربانم!من دلباخته مهر توام و ره به سویی ندارم که تو می خواهی
، چون راه تو مقصدش نور خداست ، و مهر تو ، عطوفتی از دریای
محبت آن یکتاست، و قلب رئوفت، هدیه ای از اقیانوس بی کران رحمت الهی است.
تو با مهرت شمع الهی را در دلم روشن کردی و من هر روز همچون پروانه ای به دورش می گردم و می سوزم . معشوقم! نفس چشم هایم را مسخره می کند و می گوید: دل، قلب و احساس توانستند خود را به محبوب برسانند اما تو چه!!؟؟ تو تنها
کاری که می توانی انجام دهی ، گریستن است ؛ چون لیاقت دیدن نداری.
مگذار چشم هایم بیش از این سرزنش شوند. امامم ! تو رئوف و مهربان و خوش قلبی ، این را از همه شنیده ام…. پس مهربانم ! برای من دعا کن که هیچ گاه مطیع نفس نگردم و
فریب شیطان را نخورم و او را همواره دشمن قسم خورده خود بدانم
و هیچ گاه اجازه ندهم که با احساسم بازی کند و مرا از تو دور نماید…….