بیدار با یار

چه شده ایم که دیگر در چشمانمان برق شادی دیدار یار نمی درخشد؟

چه شده ایم که دیگر فکر فرداها در ذهنمان تپش ندارد؟

چه شده ایم ک دلتنگی غروب جمعه را به شب فراموشی سپرده ایم؟

                                                  شاید منجیمان را، مهدیمان را باور نداریم.